Orzeł Biały S.A. NIP 626-000-31-39, REGON 270647152, KRS 0000099792 Sąd Rejonowy w Gliwicach, X Wydział Gospodarczy Krajowego Rejestru Sądowego, Kapitał zakładowy 7.159.779,07 PLN w pełni opłacony. Te i inne ciekawostki z funkcjonowania w Pszczynie kwatery głównej znajdziemy w najnowszej publikacji Muzeum Zamkowego pt. „Orzeł czarny, orzeł biały. Ziemia pszczyńska 1914-1922” Sylwii Przedstawiamy: Praca plastyczna: Orzeł biały odciśnięty gąbeczką. 1. Wycinamy szablon orła. 2. Delikatnie przy użyciu taśmy klejącej przyklejamy od dołu orła do kartki technicznej. 3. Gąbeczkę maczamy w czerwonej farbie, stemplujemy zewnętrzne części orła. 4. Odklejamy szablon orła. Orzeł biały – opowiadanie Zygmunta Kisielewskiego ze zbioru Krwawe drogi. Orzeł Biały (Jak długo w sercach naszych) – pieśń Konstantego Krumłowskiego ze zbioru Śpiewnik Powstańczy. Orzeł biały – wiersz Antoniego Kucharczyka ze zbioru Wiersze, piosnki z naszej wioski. Biały orzeł w koronie na czerwonym tle - godło Polski. Symbol równie ważny jak flaga i hymn naszego kraju. Spróbujcie wykonać go sami! Poproście rodziców o pomoc, jeśli będziecie mieli z czymś problem. Powodzenia Andrzej Rosiewicz – Biały bal tekst piosenki. Zobacz teledysk i tłumaczenie, a potem nagraj swoją wersję do profesjonalnego podkładu muzycznego. Słuchaj tysięcy nagrań użytkowników! Biały Orzeł w koronie (podkład mp3) z kategorii Podkłady mp3 ️ dostępny w sklepie internetowym Wydawnictwa Biała Łódka ☀️ Autorska twórczość. Posłuchaj lub przeczytaj fragment książki. Sprawdź! "Orzeł biały" - muzyka i tekst: Roman Kołakowski, wykonywana przez Natalię Sikorę.Piosenka, która znajduję się na płycie "Drogi do niepodległości".Zdecydował 20,00 zł. Podkład muzyczny do piosenki pt. „Orzeł Biały”. Wersja piosenki w wykonaniu Natalii Sikory. Wyjątkowa i niepowtarzalna propozycja muzyczna na koncerty z okazji obchodów rocznicy Powstania Warszawskiego. Polecam solistom. Posłuchaj demo podkładu: 00:00. 00:00. Premiera teledysku Wilenki do piosenki „Walc Wileński”. Zespół Pieśni i Tańca „Wilenka” zaprezentował kolejny teledysk, w którym wystąpiła starsza grupa chóru i tancerzy. Tym razem młodzi artyści wybrali piosenkę „Walc Wileński” do słów Aleksandra Śnieżko i muzyki Aleksandra Kalinowa. Fot. DwWS. Karta utworu Kupujesz utwór w wersji z linią melodyczną, bez zmiany tonacji (w takiej wersji jak prezentowana w DEMO). Kliknij w przycisk dodaj do koszyka. Możliwość zakupu utworu bez linii melodycznej, oraz w zmienionej tonacji. Pojawi się w następnym kroku. ZWYCIĘŻY ORZEŁ BIAŁY – Stasiek Wielanek (Jak długo na Wawelu - patriotyczna)Jak długo w sercach naszych Choć kropla polskiej krwi, Jak długo w sercach naszych Ojczysta miłość tkwi, Stać będzie kraj nasz cały, Stać będzie Piastów gród, Zwycięży Orzeł Biały, Zwycięży polski lud. X2 Jak długo Wisła wody Na Bałtyk będzie słać, Tak długo polskie grody Nad Wisłą będą stać, Stać będzie kraj nasz cały... Wyszukiwanie Płatności U nas możesz w szybki i bezpieczny sposób zapłacić przez Internet korzystając z płatności online. Bądź przebojowy Chcesz być na bieżąco informowany o nowościach naszego serwisu? Dzięki nam śpiewaj najpopularniejsze przeboje! Zapisz się! Wasze przeboje Napisz, których utworów brakuje na naszej stronie. Kiedy światu się zdawało, że na zawsze starta z map,Że nie złoży nikt jej w całość,że nie wydrze z wrażych łapPolski żołnierz w obcej stronie, na Europy krańcu gdzieśBijąc wroga, tęsknił do niej i układał taką pieśń:Póki Polska żyje w nas, póty nie zginieOrzeł Biały jeszcze raz skrzydła rozwinieJeszcze zerwie pęta z nóg, gotów do lotuJeszcze zabrzmi złoty róg: Bądź gotów, bądź gotów!Jeszcze zabrzmi złoty rógDawno ścichło rżenie koni, rozwiał się bitewny kurzSzczęk stalowy białej broni do historii przeszedł jużI odeszli z tamtym wojskiem na niebieskiej trąbki zewCi, co śnili wolną Polskę, zostawiając nam ten śpiewPóki Polska żyje w nas, póty nie zginieOrzeł Biały jeszcze raz skrzydła rozwinieJeszcze zerwie pęta z nóg, gotów do lotuJeszcze zabrzmi złoty róg: Bądź gotów [bądź gotów],Bądź gotów [bądź gotów], bądź gotów!Dziś Europa znów jest z nami i z pomocą skora biec,Ale wolnej Polski granic polski żołnierz musi strzecI dochować musi wiary tym, co dali za nią krew,Nieść wysoko ich sztandary i pamiętać tamten śpiewPóki Polska żyje w nas, póty nie zginieOrzeł Biały jeszcze raz skrzydła rozwinieJeszcze zerwie pęta z nóg, gotów do lotuJeszcze zabrzmi złoty róg: Bądź gotów, bądź gotów!Jeszcze zabrzmi złoty rógPóki Polska żyje w nas, póty nie zginieOrzeł Biały jeszcze raz skrzydła rozwinieJeszcze zerwie pęta z nóg, gotów do lotuJeszcze zabrzmi złoty róg: Bądź gotów [bądź gotów],Bądź gotów [bądź gotów], bądź gotów! Brak tłumaczenia! Pobierz PDF Teledysk Informacje Słowa: brak danych Muzyka: brak danych Rok wydania: brak danych Płyta: brak danych 0 komentarzy Brak komentarzy Do pobrania: scenariusz w formacie pdf. oraz podkład muzyczny piosenki "W małej wiosce" - nie mogę sobie przypomnieć skąd go mam, więc prośba: Jeżeli ktoś rozpoznaje autora muzyki tego utworu lub tytuł to proszę o informację. (Autor scenariusza i tekstów piosenek: Knap Ewa ) Scenografia: leśna polana przy drodze do Gniezna, Chata, ziemianka słowiańska w tle, z rekwizytami kołodziejskimi, koła wisząca na ścianach itp. Centralnie na scenie, przed chatą stół na parę osób (pięć osób z tyłu i dwie po bokach, ławy i para taboretów (zydli) jedno krzesło. Osoby: Narratorzy (do 4 osób), chór około 10 dzieci, aktorzy: Piast, Rzepicha, Ziemowit, obcy 1, obcy 2, Słowianie 5 osób Ubiory: Słowianie – rubaszki przewiązane pasami, suknie?. Obcy – habity mnichów Rekwizyty: koło od wozu, młotek kołodzieja, małe kółko zabawka, 2 dzbany na miód, 2 misy z mięsiwem, 7 kubków do picia, wielkie nożyce, tabliczka z imieniem Ziemek, godło polskie biały orzeł na czerwonym tle, korona książęca, płaszcz purpurowy. Scena I Na scenę wchodzi chórek i narratorzy, chórek ustawia się po lewej strony sceny a narratorzy naprzeciw po prawej zostawiając środek sceny wolny. Z grupki narratorów, dwa kroki do przodu wysuwa się pierwszy narrator i mówi pierwszy część wiersza. Po skończeniu cofa się do grupy narratorów. Legenda o Piaście (część 1) Narrator 1 Było to bardzo dawno temu, przed wiekami, Gdy podły Książe Popiel rządził Polakami. Sam nie był Polakiem, więc pewnie, dlatego, Nie lubili go wszyscy, jako człeka podłego. A trzeba Wam wiedzieć, że Polacy w tych czasach Mieszkali w malutkich grupkach rozsianych po lasach. Nie mieli króla ani księcia w swoim kraju. Rządzili się sami według prastarych obyczajów. A przywódcę wybierali tylko czasami, Gdy groziła im wojna ze złymi sąsiadami. Ciężko, więc im było z Popielem w gnieźnieńskim grodzie A jeden z tych Polaków nazywał się Piast Kołodziej Scena 2 W czasie pierwszej zwrotki poprzedniego wiersza, na scenę wolno wychodzi Piast tocząc lub niosąc koło od wozu, siada na ławie przodem do widowni i młotkiem imituje jakąś pracę (przybijanie gwoździ lub prostowanie koła). W trakcie pierwszej zwrotki piosenki na scenę wchodzi Rzepicha niosąc dzban z miodem, ustawia go na stole i obciera pot z czoła męża. Wchodzi Ziemowit, na widok rodziców rzuca się w ramiona mamy a po chwili taty. Mama z czułością głaska syna a ojciec wręcza mu zabawkę, miniaturkę koła od wozu i młotka kołodziejskiego. Do końca piosenki Piast młotkiem prostuje koło, Ziemowit naśladuje go siedząc na drugim końcu ławy lub na ziemi w pobliżu ojca. Rzepicha zaś wychodzi i przynosi na przemian misę z mięsiwem, dzbany miodu ile zdąży przed końcem piosenki i następnego wiersza. W małej wiosce koło Gniezna (muzyka: nn) Chór Miał w swojej chacie mały warsztat, W nim bardzo mocny stół. Na nim to właśnie produkował Setki drewnianych kół. Refren: Pracowity jak mróweczka, W cichej wiosce sobie żył Skromnie swoją wielką mądrość krył Z żoną Rzepką w chatce mieszkał. Kochał synka z całych sił, Taki właśnie Piast Kołodziej był Tuż obok chaty miał poletko, Pług z małej szopy brał Orał nim pole każdej wiosny A potem zboże siał. Refren: Pracowity jak mróweczka, W cichej wiosce sobie żył Skromnie swoją wielką mądrość krył Z żoną Rzepką w chatce mieszkał. Kochał synka z całych sił, Taki właśnie Piast Kołodziej był Pod samym lasem miał pasiekę, w niej uli chyba sto. Z pszczółkami umiał się obchodzić, więc nie żądliły go. Refren: Pracowity jak mróweczka, W cichej wiosce sobie żył Skromnie swoją wielką mądrość krył Z żoną Rzepką w chatce mieszkał. Kochał synka z całych sił, Taki właśnie Piast Kołodziej był Scena 3 Narrator drugi wysuwa się dwa kroki naprzód do widowni i mówi. Scena 2 kontynuowana jest aż do końca pierwszej zwrotki wiersza. Piast odkłada pod ścianę koło i czeka na gości wypatrując ich za sceną. Rzepicha nadal wnosi jadło na ucztę aż skończy. Ziemek nadal się bawi. Legenda o Piaście (część 2) Narrator 2 A w czasach tych zwyczaj wśród Słowian był taki, że gdy siedem lat kończyły dzieciaki, pod opiekę Taty trafiał syn ukochany. Dziewczynka zostawała pod opieką mamy. Obojgu kończył się czas beztroskiego hasania, zaczynał się czas nauki, czas dorastanie. A symbolem tej zmiany, w siódme urodziny były uroczyste, pierwsze postrzyżyny. W tym dniu nadawano imię chłopcu i dziewczynie. A było to wielkie święto w całej rodzinie. Rodzice zapraszali wszystkich, kogo tylko znali, a jeśli nawet kogoś nie znali, też go zapraszali. Scena 4 Narrator 2 cofa się, chór śpiewa Rzepicha zabiera krzesło, ustawia go na środku sceny i sadza na nim Ziemka wyciąga wielkie nożyce i staje za krzesłem W tym czasie na scenę wchodzą obcy, witają się pokłonem z Piastem, ten gestem zaprasza ich do środka. A obcy podchodzą do Ziemka i wspólnie zawieszają mu na szyi tabliczkę nadając mu imię. Po czym stają przed chatą wyciągają ręce do góry i trzykrotnie kłaniają się nisko błogosławiąc dom Piasta. Po czym kłaniają się Rzepce i schodzą ze sceny. Kiedy obcy odprawiają swoje obrzędy na scenę wchodzą kolejni goście. Słowianin 1, wita się z Piastem słowiańskim uściskiem, po czym idzie do Ziemka. Rzepka wręcza mu nożyce, ten udaje, że obcina mu kosmyk włosów, oddaje jej nożyce i siada za stołem udając, że je. Dokładnie to samo po kolei robią Słowianie 2 do 5. Po przywitaniu ostatniego Piast powtarza ich rytuał obcinania włosów, lecz na końcu idzie do stołu prowadząc Ziemka, sadza go przy stole, odkłada na miejsce krzesło, po czym sam siada za stołem. Rzepicha odkłada nożyce, podchodzi do stołu nalewa gościom z dzbana, po czym zabiera go i wychodzi ze sceny. Aktorzy przy stole jedzą aż się piosenka skończy. Syn Piasta Kołodzieja (Oryginał: XIX wieczna irlandzka piosenka antywojenna Pt. Johnny I Hardly Knew Ye. Podkład z płyty „Śpiewające brzdące” część 8 - ścieżka 19) Syn Piasta Kołodzieja kończy dzisiaj siedem lat. Syn Piasta postrzyżyny dzisiaj ma, dziś ma. Niech każdy Polak dobrze zna Syn piasta nowe imię ma Syn Piasta Kołodzieja kończy dzisiaj siedem lat. Dwóch gości nieznajomych Ziemowitem nazwie go. Dwóch gości błogosławi Piasta dom, Piasta dom. Skąd byli Bóg jedyny wie, bo nie znał obcych nikt o nie. Dwóch gości nieznajomych Ziemowitem nazwie go. Niedobry Książe Popiel nie szanował ludzi swych. Niedobry Książe za nic miał swój lud, swój lud. Ucztować wolał sobie sam. Odpędził gości spod miasta bram. Niedobry książce Popiel nie szanował ludzi swych. Polacy z pośród siebie swego księcia wybrać chcą. Polacy dziś zwołują w mieście wiec, mieście wiec. W kierunku Gniezna drogą szli. Trafiali do piastowych drzwi. Polacy z pośród siebie swego Księcia wybrać chcą. Ugościł Piast wszyściutkich, co do miasta drogą szli. Ugościł Piast u siebie cały wiec, cały wiec, Do syta każdy pił i jadł Gdy brakło nowe danie kładł Ugościł Piast wszyściutkich, co do Gniezna drogą szli. Syn Piasta Kołodzieja kończy dzisiaj siedem lat. Syn Piasta postrzyżyny dzisiaj ma, dziś ma. Niech każdy Polak dobrze zna Syn piasta nowe imię ma Syn Piasta Kołodzieja kończy dzisiaj siedem lat. Scena 5 Narrator 3 wysuwa się dwa kroki naprzód do widowni mówi. Do końca pierwszej zwrotki trwa scena 4. Przy drugiej zwrotce na scenę wbiega Rzepicha, chwyta się za głowę i kiwa się na boki udając zdziwienie, po czy wybiega ze sceny. Na to siedzący za stołem szeptają sobie coś do uszu, po czym wstają wznoszą toast raz drugi... Aż do ostatnich słów narratora. Legenda o Piaście (część 3) Narrator 3 Martwiła się Rzepka, że gości przybywało A w biednym domu Piasta jedzenia było mało Jakże jednak ogromne było jej zdziwienie Gdy w spiżarni cud jakiś pomnożył jedzenie. A miód z beczek aż się wylewał brzegami. A przecież nosiła je gościom pełnymi dzbanami. Mówili, więc zebrani na uczcie do siebie Widać dom Piasta ma opiekę w samym niebie Wybierzmy, więc Kołodzieja na księcia nad nami Niechaj rządzi z Gniezna wszystkimi Polakami. Mądry, pracowity a przy tym miły bogom Czyż lepszego władcę Polacy mieć mogą Scena 6 Narrator 3 cofa się, chór śpiewa zwrotki solo, refren wszyscy. Kiedy poprzedni wiersz się kończy słowianie wykonują równocześnie czynności: Odkładają na stół kubki, Słowianin 1 i 2 wybiegają ze sceny, słowianin 3 idzie po krzesło, ustawia je na środku i schodzi ze sceny Słowianin 4 i 5 podchodzą do Piasta i prowadzą go do krzesła, tronu, stają za tronem, Piast stoi, wraca Słowianin 1 z płaszczem purpurowym nakłada go Piastowi, który siada na tronie i staje za tronem. Wraca Słowianin 2 z koroną książęcą podchodzi do Piasta i nakłada mu ją na głowę. Razem z nim wraca Słowianin 3 z godłem Polski, staje dokładnie za tronem i podnosi godło nad głowę Księcia. Mały Ziemowit wstaje od stołu i kuca po prawej stronie ojca (tak by nie być wyższym od siedzącego. Jednocześnie na scenę wchodzi Rzepicha i robi to samo tylko z lewej strony. Tak czekają bez ruchu do końca piosenki. Przy ostatniej refrenie Piast wstaję i powoli schodzi ze sceny, za nim idzie cały orszak, Zona z synem, po nich Słowianie. Kiedy trwa jeszcze przygrywka po ostatnim refrenie do orszaku dołącza się chórek a za chórkiem Narratorzy 1 do 3. Narrator czwarty odłącza się od reszty i staje na środku sceny tuż przed widownią. Orzeł Biały (Podkład z płyty „Śpiewające brzdące” część 8 - ścieżka 12) Niech narody wszystkie znają, że Polacy kraj swój mają. Nowe państwo nam wyrasta, pod rządami księcia Piasta. Refren: Biało czerwony, biało czerwony to jest nasz kolor ulubiony. Orzeł w koronie jest naszym znakiem, przez setki lat pozostanie takim. W Gnieźnie zamek się znajduje, w nim nasz Książe urzęduje. Tam przechadza się ulicą, Gniezno Polski jest stolicą Refren: Biało czerwony, biało czerwony to jest nasz kolor ulubiony. Orzeł w koronie jest naszym znakiem, przez setki lat pozostanie takim. Żyć u siebie w wolnym kraju z ludźmi, którzy go kochają. Czegóż więcej może chcieć Książe czy też wolny kmieć. Refren: Biało czerwony, biało czerwony to jest nasz kolor ulubiony. Orzeł w koronie jest naszym znakiem, przez setki lat pozostanie takim. Scena 6 Narrator 4 mówi przy całkowitej ciszy i spokoju na scenie. Legenda o Piaście (część 4) Narrator 4 Rządził Kołodziej Polską mądrze i sprawiedliwie. Każdego poddanego traktował życzliwie A że uczciwy i mądry był ponad wszelką miarę Polska za jego rządów wzrastała wspaniale. Mały Ziemowit poszedł w ojca swego ślady Z szacunkiem słuchał każdej mądrej rady I choć księstwo jego było malutkie to przecie Mozolnie rosło jego znaczenie na świecie Od nich pochodzi królewska dynastia Przez setki lat za króla mieliśmy jakiegoś Piasta I każdy z nas Polaków jest dumny z tego Że swój ród wywodzić może od niego. Na scenę wychodzi cały zespól kłania się widowni KONIEC Zespół Pieśni i Tańca „Wilenka”, fot. Iwaszko W poniedziałek, 19 listopada, podczas widowiska patriotyczno-muzycznego „...zabrane marzenia...” w wykonaniu Zespołu Pieśni i Tańca „Wilenka” miała miejsce premiera teledysku do piosenki „Orzeł Biały”, dedykowanej dzieciom, które walczyły w Powstaniu Warszawskim. Teledysk został zrealizowany przez Joannę Bożerodską i Romana Niedźwieckiego. Publiczność oklaskiwała premierowy pokaz na stojąco. Piosenka Natalii Sikory „Orzeł Biały” jest dedykowana dzieciom powstańczej Warszawy. Tytułowy Wojtuś Zalewski „Orzeł Biały” to postać autentyczna. Walczył od pierwszych chwil Powstania Warszawskiego, miał 11 lat i był najmłodszym żołnierzem grupy szturmowej st. sierż. „Grzesia”, zgrupowania „Chrobry II”, pełnił funkcję łącznika. 15 sierpnia 1944 r., sobie tylko znanymi przejściami, wyprowadził z okrążenia pluton st. sierż. „Grzesia”. Za tę akcję miał zostać podany przez dowódcę batalionu kpt. „Lecha Grzybowskiego” do odznaczenia Krzyżem Walecznych, którym prawdopodobnie nie został wyróżniony. Poległ w rejonie koszar policji na ul. Ciepłej, gdy biegł z meldunkiem. „Wilenka” w swoim repertuarze ma piosenkę „Orzeł Biały. Dzieciom Warszawy – 1944” już od pewnego czasu. Chórmistrz zespołu Renata Juzokienė zaproponowała Joannie Bożerodskiej nagranie teledysku. „Są takie projekty, które muszę zrobić, bo ktoś to zleci, a są takie, które są po prostu od serca” – Joanna Bożerodska powiedziała Wilnotece, że wspólna praca z „Wilenką” i chórmistrz Renatą Juzokienė to właśnie ten przypadek, kiedy twórcy wkładają całe swoje serce. „Nasza współpraca bardzo dobrze się rozwijała i udało się zrobić ten klip, który mam nadzieję, przemówił do serc wszystkich widzów” – scenariusza teledysku są Renata Juzokienė i Joanna Bożerodska, zdjęć – Joanna Bożerodska i Roman Niedźwiecki, nagranie – Ignas Juzokas. Partie solowe wykonali: Edwin Daniel Zaranka, Dominika Marta Niewiadomska, Adam Misiewicz, Andrzej Mickiewicz. W teledysku wystąpili nie tylko członkowie zespołu „Wilenka”, lecz również ich rodzice. Broń oraz czapki wojskowe wypożyczyło Polskie Studio Teatralne. Powstanie teledysku wsparła finansowo Ambasada Rzeczypospolitej w podstawie: